Opinion

Το συνέδριο του in αγγίζει τον πυρήνα του υπαρξιακού προβλήματος της χώρας: πώς μπορεί να δώσει ξανά ελπίδα και προοπτική στους ανθρώπους που ζουν εδώ

Το κρίσιμο δεν είναι ποιος θα τα βρει με ποιον στην αντιπολίτευση, αλλά εάν έχουν κάτι να πουν και εάν μπορούν να «φτιάξουν λαό»

Σε τι οφείλεται ο ζήλος όσων επευφημούν τον επικεφαλής της Κιβωτού του Κόσμου;

Δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία, πρόοδος και ανάπτυξη χωρίς κράτος

Εάν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, πρέπει να πάρουμε θέση και να απαιτήσουμε να σταματήσει το κακό στη Γάζα

Χώρες όπως η Τουρκία, η Βενεζουέλα, οι Φιλιππίνες, η Σιγκαπούρη, το Περού, η Ρωσία, η Ουγγαρία χαρακτηρίζονται από τον ανταγωνιστικό απολυταρχισμό

Το ερώτημα είναι πόσο θα προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών

Στη συγκυρία που βρίσκεται η χώρα δεν υπάρχει η πολυτέλεια συνεχών αναβολών και δεύτερων σκέψεων για τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής

Γύρω από τη στάση που παίρνει κανείς απέναντι στη Γάζα και αυτό που πλέον μόνο ως γενοκτονία μπορεί να περιγραφεί, κρίνονται συνολικότερα αξιακά προτάγματα.

Η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να προχωρά σε κινήσεις που μόνο υπόνοιες δημιουργούν

Η συγκίνηση για το θάνατο του Πέπε Μουχίκα ήρθε να θυμίσει ότι εξακολουθούμε να αναζητούμε το πάντρεμα της ηθικής με την πολιτική

Το κενό δεν είναι σίγουρο πως θα υπάρχει για πάντα. Αρκεί κάποιο σκίρτημα ιδεολογικής και προγραμματικής σοβαρότητας για να έρθουν ξαφνικά τα πάντα τούμπα

Η ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης πρέπει να είναι ιστορική τομή.

Οι πολιτικές για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, μέσω υπερφορολόγησης και περιορισμού δαπανών, στερεί πόρους από κρίσιμους τομείς όπως η υγεία, η παιδεία και οι δημόσιες επενδύσεις.

Οι κυβερνητικές προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων των πανεπιστημίων θυμίζουν επικίνδυνα αυταρχικές λογικές άλλων εποχών

Από τα μυθιστορήματα του Ντίκενς, του Ουγκώ, του Τζέημς Τζόυς μέχρι τις έρευνες τις ΕΕ κι από το Μαρόκο του Σουκρί ως τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ξέρουμε πώς επιδρά η φτώχεια στην ψυχική υγεία και στην κατάθλιψη.

Η κυβέρνηση φέρεται ως το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και απασχολεί τα πανεπιστήμια να είναι η «πανεπιστημιακή βία». Χωρίς, βέβαια, να ρωτήσει τα ίδια τα πανεπιστήμια

80 χρόνια πριν η ανθρωπότητα ένιωσε ότι μπορούσε να ελπίζει σε έναν καλύτερο κόσμο